Belemmerende overtuigingen zijn negatieve opvattingen die je er bewust of onbewust over jezelf en de wereld om je heen op na houdt. Belemmerende overtuigingen die veel voorkomen zijn bijvoorbeeld: ik kan het niet, ik ben niet goed genoeg.
Tijd dus om deze belemmerende overtuigingen aan te pakken. En dat begint bij mezelf.
”Mama ik zet mijn masker af”
Ik hoorde het Nore zeggen: ”Mama ik zet mijn masker af”. Ze had een vlinder masker gekregen die ze had opgezet. Maar omdat we gingen eten wilde ze hem even afzetten. Het was voor mij het laatste duwtje dat ik nodig had om mijn eigen belemmerende gedachten, waar ik al een paar weken last van had, opnieuw aan te kijken. Mijn gedachten waren: mijn praktijk gaat nooit lukken, er zal wel niemand komen. Ik geloofde niet meer in mijn eigen droom. En toch waren er ook genoeg signalen waarom ik niet zomaar die droom had. Mijn oma die me af en toe influistert en inspireert om dit werk te doen en mijn eigen praktijk op te zetten. Maar ook mijn kinderen die onvoorwaardelijk van me houden en een onderdeel zijn geworden van mijn eigen praktijk. Zonder hen had ik niet deze droom gehad en uiteindelijk ook uitgevoerd. En tot slot mijn man die tegen me zei: ik sta voor de volle 100 procent achter je; Je kan dit.
Het was tijd om mijn oude belemmerende overtuigingen weer opnieuw aan te kijken. Waar ik eerst dacht: ”moet dit nu weer”. Dacht ik daarna: ”dit is een onderdeel van mij en mijn verhaal”. Ik zag de spiegels van mijn kinderen en heb ze aangepakt om mijn belemmerende overtuigingen te helen. En zoals ik het nu schrijf lijkt dat heel makkelijk maar ik heb er denk ik zeker 2 tot 3 weken over gedaan om het kwartje te laten vallen. Soms hebben dingen tijd nodig en mag het een proces zijn. Ik moet daarin leren dat het niet erg is om in dat proces te stappen.
Pijnervaringen
Als we als kind geboren worden zijn we één met alles om ons heen (Kind in kracht,2020). In onze wereld maken kinderen kennis met leven in de dualiteit; de aardse realiteit. Confrontaties met niet-heel-zijn momenten, waarop het kind pijn ervaart. Wanneer zo’n pijnlijke ervaring voor het kind niet goed wordt afgerond en geïntegreerd raakt, ontstaat er een onafgeronde ervaring. Ondertussen groeien we door naar de volwassenheid en zit er ergens een potje met pijnervaringen. En zo stroomde mijn potje met pijnervaringen heel even over. Voor iedereen is het verschillend wat er in het potje zit en hoe vol het is. Maar het heeft vaak wel invloed op ons dagelijks functioneren. Dat gebeurde bij mij ook, ik was sneller geïrriteerd en boos. Reageerde te snel en geïrriteerd op het gedrag van mijn kinderen en kon even niks hebben. Ik stopte me weg, wilde de pijn even niet voelen en zette mijn masker weer op. Tot het moment dat Nore de magische woorden uitsprak: ”Mama ik zet mijn masker af”. Ik heb alles eruit gehuild en merkte toen pas dat ikzelf degene was die dit alles in stand hield. Mijn negatieve/belemmerende gedachten hielpen me niet meer om mijn droom te zien. Ze hielpen me niet om verder te gaan in mijn moederschap. En omdat er zoveel irritatie en boosheid was kon ik me alleen maar schuldig voelen tegenover mijn kinderen.
Mijn verhaal
Door toch weer mijn verhaal op te pakken merkte ik dat er veel meer rust kwam. Want hoe kan ik een goede moeder zijn als ik mijn eigen verhaal niet durf te delen. En dat betekent niet dat je een slechte moeder bent als het je niet lukt om bij je eigen gevoelens te komen. Het betekent dat ik nog iets te helen had om opnieuw in verbinding met mezelf en uiteindelijk met mijn kinderen te komen. Langzaam kwamen er dingen op mijn pad die me terug brachten naar mijn eigen droom. Ik stond in ons nieuwe huis waar ik straks een praktijkruimte kan maken. Dat is niet voor niets gebeurd. Ik keek naar mijn logo en bedacht me dat ik een droom had gehad waarbij ik mijn oma met een baby in haar armen zag. Dat gebeurde niet voor niets. Die kleine stapjes maakten dat ik van donker terug in het licht kon stappen. Het moederschap is een constante balans tussen die twee uitersten: licht en donker. Maar aan de andere kant is dat het bijzondere van de gevoeligheid die het moederschap met zich mee brengt. Het is niet zo zwart- wit als we in de maatschappij zien. Het moederschap is bij vlagen absoluut pittig en dat mag er ook zijn. Dat maakt het licht en donker zo bijzonder. Uiteindelijk brengt het ons terug naar onze kern: mijn verhaal of jouw verhaal. En het zorgt voor de verbinding met je kind.
Mama, ik zet mijn masker af!