– Hooggevoeligheid in je moederschap-
Tot aan de maan en terug
Zij zijn alles. Het is letterlijk het verhaal van Hazeltje. Tot aan de maan en terug. Het moeilijkste van het moederschap vind ik toch wel dat ik altijd aan sta. Voor 1000 procent. Het is tot aan de maan en terug en niet minder dan dat. Toch weet ik ook dat zij mij hebben gekozen als hun mama. Dat het mijn verhaal is en ik zonder hen niet dit verhaal had kunnen schrijven. Wat ik dan had gedaan weet ik niet. Maar wat ik wel weet is dat het moederschap voor mij met hele hoge pieken komt en diepe dalen. Het intense verdriet als ik niet weet welke keuze ik voor hen moet maken. Mijn hart dat in 1000 stukjes breekt als we niet samen zijn. Maar ook de kusjes, knuffels en de ik hou van jou mama. Tot aan de maan en terug. Het is letterlijk dat en niet minder.
Hooggevoeligheid in het moederschap
Hooggevoeligheid in het moederschap betekent dat je altijd aan staat. Dat je alle ballen hoog wil houden omdat het ”moet”. Dat het zoeken is naar balans tussen je eigen overprikkeling en die van hen. Hoogsensitieve vrouwen ervaren het moederschap vaak als een rollercoaster die niet stopt. Door de prikkels en het getrek uit je omgeving lukt het niet om te genieten van het moederschap. Je gedachten houden je bezig en leiden je af van het moment waar je nu in zit. Maar het hoeft niet alleen hooggevoeligheid te zijn. Ik denk dat we allemaal wel eens de ervaring hebben als moeder dat het pittig is, je even niet weet wat je moet doen of dat je niet meer weet hoeveel en wanneer je geslapen hebt. Gevoeligheid in het moederschap ontstaat als je moeder wordt. Je voelsprieten gaan aan en ze gaan niet meer uit. Je wordt een geboren moeder.
Opnieuw geboren
Voor mij voelt het nog elke keer dat ik opnieuw geboren wordt. Toen ik net moeder werd wist ik niet wat ik met mijn emoties aan moest. Ze gingen alle kanten op. Iedereen vond iets van hoe ik het deed en dat vond ik dan weer knap lastig omdat ik voelde dat ik er niet naar wilde luisteren maar mijn gedachten iets heel anders zeiden. Mijn focus lag op de buitenwereld in plaats van op mijn binnenwereld en mijn gezin. Mijn kindjes spiegelden mij constant en ik wist dat ik aan de slag mocht omdat ik alle ballen niet meer hoog kon houden, ik ging er letterlijk aan onderdoor. Het is terug naar het verleden, naar het heden en dan leren omarmen en helen.
Toen ik wist dat ik hoogsensitiviteit als persoonskenmerk heb vielen er nog meer puzzelstukjes op hun plek. Waarbij voor mezelf zorgen, acceptatie en mijn gevoeligheid omarmen het belangrijkste werden.
Niet perfect
Hooggevoeligheid in het moederschap gaat daarover. Het weten dat je niet perfect hoeft te zijn. Dat je goed genoeg bent en dat fouten maken mag. Wat we voor onze kinderen wensen mogen we ook voor onszelf doen.
Ik wens dat mijn kinderen weten dat ze goed genoeg zijn en dat ze naar hun hart mogen luisteren. Zie jij de omkering al? Dat mag ik ook voor mezelf wensen. Luisteren naar mijn hart in alle gevoeligheden van het moederschap. En dan is het nog steeds tot aan de maan en terug, maar wel met imperfectie, balans en meer rust. Dat gun ik jou ook. Vanuit die rollercoaster voelen wat je nodig hebt, leren, omarmen en helen.
Lieve groet
Bianca