Schuldgevoel
Ken je dat? Het schuldgevoel, het nooit goed genoeg vinden voor je kinderen? Nou ik wel. Ik werd er deze week weer eens even flink bij bepaald. Maar waar werd ik dan bij bepaald? Eigenlijk kreeg ik mijn eigen beperkende overtuigingen weer recht in mijn gezicht. Ik neem je even mee.
Ik neem je mee..
We hadden een moeizame nacht met Joas. Hij werd gillend en snakkend naar adem wakker. Alweer. Voor mijn gevoel dan. In een periode van een maand gingen we van niks aan de hand naar ziek en weer terug naar niks aan de hand en ineens weer benauwd. Ik raak er dan van in paniek, het raakt me en ik moet huilen. Maar het voelde ook als een opluchting, even alles eruit gooien. Waar mijn kinderen dat de afgelopen weken juist wel deden, lukte het mij niet. Het was donker, heel donker van binnen. En ik kon er de vinger niet opleggen waarom dat zo was. Mijn oren suisden constant en ik kwam niet tot rust. Wat als dit, en dan dat, schoten heel vaak door mijn hoofd. Wat als er geen mensen komen in mijn praktijk, wat als ik nog niet goed genoeg ben. Stop. Gedachten komen voor mijn gevoel. Ik mocht dus weer even voelen in plaats van alles overdenken met mijn hoofd. Dit is een van de dingen die ik het meest lastig vind. Ik heb altijd geleerd om alles met mijn hoofd te doen. Dus pak ik snel terug op dit mechanisme en vergeet ik mijn gevoel. Ik begon met gelijk schuldig te voelen naar mijn kinderen. Het lukt me niet om er voor ze te zijn zoals ik dat zou willen. Ik legde de lat heel hoog. Tot dat Joas tegen mij zei in de nacht: ”Mama zie je mij”?
”Mama, zie je mij”?
Oermoedergevoel
En dat geldt dus ook voor jou. Misschien ken jij het ook wel? Het schuldgevoel als je bijvoorbeeld weg moet terwijl je kinderen aan je been hangen. Of wanneer je ze wel naar de opvang doet maar ze liever thuis houdt. Maar zonder het donker is er geen licht. Zonder voor onszelf te zorgen, kunnen we niet voor hen zorgen. Het is een omarming, een knuffel aan jezelf en aan wie je bent door te kijken naar je beperkende overtuigingen. In het licht, maar ook in het donker. Omdat je op die manier kan helen. Daardoor kan je, jezelf leren kennen in het donker maar ook in het licht. En wat mij helpt op die donkere periodes? Het even laten zijn, omdat ik weet dat het licht weer gaat komen.
”Mama zie je mij”? wordt dan: ”Ik mag mezelf zien, en dat is waardevol genoeg”!
”Mama, ik zie jou! Nu jij nog”…