– Knoeien, groeien en vooruitstruikelen –
Hoogsensitieve kinderen
Toen ik ging nadenken wat ik in deze blog kwijt wilde wist ik dat ik iets wilde schrijven over hoogsensitieve kinderen. Zeker omdat deze maand voor mij in het teken staat van de lezingen over hoogsensitieve kinderen. Maar wat schrijf je dan. Want er valt zo veel te vertellen en er zijn zo veel prachtige eigenschappen van jouw kindje.
Het zou kunnen gaan over het eindeloos wandelen dat we met onze kinderen deden om te kunnen slapen. Het zou kunnen gaan over dat ze altijd dicht bij wilden zijn. Of over het feit dat ze als baby veelal op onze arm sliepen.Het zou kunnen gaan over die enorm heftige woede aanvallen en huilbuien die ze hadden toen ze een peuter/kleuter waren. Dat ik volledig met mijn handen in mijn haar zat omdat ik zo graag wilde helpen en wilde weten wat ze me wilden vertellen.
Het zou kunnen gaan over de nieuwe fase die we in gaan met kindjes die naar school gaan. Maar die een volledige school week niet volhouden en de tranen die ik heb gelaten daarover om tot de juiste keuze te komen.En het zou over zo veel meer dingen nog kunnen gaan. Hun zorgzaamheid, hun creativiteit, hun fantasie en hun eindeloze pure emoties. Dat laatste voelt ook dubbel want dat is ook het meest uitdagende onderdeel van hun sensitiviteit.
Veel denken en veel voelen
Ja ze voelen heel veel en ja ze denken heel veel. Twee superkrachten waar ik ze van hoop te leren dat ze niet meegaand hoeven te zijn, dat ze mogen opkomen voor hun eigen grenzen en bovenal dat ze altijd goed genoeg zijn.
Het brein van je sensitieve kindje werkt echt daadwerkelijk anders. Waar in een neurotypisch brein veel beter alle prikkels gefilterd worden op wat wel bruikbaar is en wat niet. Is dat bij je hoogsensitieve kindje niet zo. Daar komt alles binnen. Licht, geluid, geur etc. Dat zorgt er voor dat het emmertje soms overloopt (overprikkeling). Een vol hoofd, woede aanvallen of huilbuien of misschien wel zich willen terugtrekken.
Zelfonderzoek
Nu ik zo zit te schrijven is er toch al best wat verteld. De prachtige eigenschappen, de uitdagingen en de werking van het brein dat dus echt anders is. Het is een start. Naar nog meer willen weten over je sensitieve kind. Van onderzoek, zelf een proces in gaan en vooral van herkenning, erkenning, omarming en heling. Dat pad heb ik gedeeltelijk al doorlopen maar elke keer zijn er nieuwe uitdagingen of is er meer te leren.
Hoogsensitiviteit is meer dan de prikkels. Je kindje heeft sensitiviteit als persoonskenmerk maar het definieert niet wie je bent. Dat wordt gevormd door je genen, omgeving en de eigenschappen die je hebt in je sensitiviteit. Duidelijk is wel dat je tot de minderheid behoort en onze maatschappij daar niet op ingesteld is. Zelfonderzoek dus. Wat werkt en wat werkt niet. En de zin: je bent het waard, je bent goed genoeg en ik zie je graag.
Kennis en verhaal
Samen groeien, knoeien en vooruitstruikelen. Dat is wat ik in ons sensitieve gezin wel geleerd heb. De kennis combineren met dat wat werkt voor jouw of voor mijn kinderen. Gemakkelijk? Niet altijd maar hun pure emoties, en dat ze me hebben geleerd om met nieuwe ogen te kijken maken het moederschap nog zo veel meer van waarde.
Samen leren, samen groeien, samen knoeien en vooruitstruikelen. Vanuit ons hart, vanuit nieuwe waarden en vanuit een nieuw gezichtspunt. Omdat ik er van overtuigd ben dat we daarmee onze sensitieve kinderen een betere start geven en ze zich gezien en gehoord voelen.
Knoei en groei je mee? En misschien wil je wel vooruitstruikelen om er zelf van te leren.
Lieve groet,
Bianca