Licht en donker, puur en rauw, veiligheid en geborgenheid maar bovenal liefde.

Dit zijn de woorden die omschrijven wie ik als mens ben maar ook als moeder. De emoties die mij hebben overspoeld toen ik moeder werd waren ongekend. Dikwijls liepen de tranen over mijn wangen omdat ik even niet wist wat ik moest doen, hoe ik moest reageren op het gedrag van mijn kinderen of hoe ik überhaupt de nacht ging doorkomen. Waar bij mijn dochter alles nieuw was en we uren moesten wandelen om haar in slaap te krijgen, was dat bij ons zoontje niet anders. Ik werd verscheurd door onzekerheid, angst & verdriet. Omdat ik keuzes moest maken die ik met mijn hart wilde maken maar met mijn hoofd deed. Daardoor ontstond een tweedeling in mij. Aan de ene kant wilde ik varen op mijn intuitie en (oer)moedergevoel en aan de andere kant wist ik niet hoe dit moest. Het was nieuwe voor me.

De open ogen van mijn kinderen die de wereld bekeken leerden mij de gevoeligheid van het moederschap. Op momenten leek ik hen niet te begrijpen en zij mij niet. Beide keren werd ik hard gewezen op de spiegels die ik nog had om te helen. Het ging niet om een perfecte moeder zijn, maar wel om erachter te komen wie ik was als mens, als partner maar bovenal als moeder. Ik ging aan de slag om meer begrip en verandering bij mezelf aan te brengen zodat ik ook weer in verbinding stond met hen. Ik leerde over hun gedrag en hoe deze tot spiegels waren voor mij. Door deze bewustwording en het inzetten van mijn intuïtie leken we weer dezelfde taal te spreken en begreep ik mijn kinderen nog meer.

Al sinds ik me kan herinneren had ik het idee dat ik anders was dan anderen.
Ik paste nooit binnen een vriendengroep.
Voelde me al wat ouder dan mijn leeftijdsgenoten en had ik het idee dat anderen mij gek vonden.

Pas toen ik moeder werd, vielen er puzzelstukjes in elkaar. Ik ontdekte dat ik ”gevoeliger” was dan een ander en dat ik veelal wilde varen op mijn intuïtie en mijn sterke moedergevoel. Tegelijkertijd was dit allemaal nieuw voor me en moest ik opnieuw ontdekken wie ik als mens was. Niemand had me voorbereid op de transformatie die ik zou ondergaan van vrouw naar moeder. Daarnaast had ik gehoopt dat mijn kennis me wel zou ondersteunen bij het begrijpen van mijn (huilende) baby/kind, maar ook dit pakte totaal anders uit. Inmiddels heb ik geleerd dat ik als vrouw en moeder goed genoeg ben en er mag zijn met al mijn gevoeligheden.

Hi, dit ben ik:

(Hoog)gevoelig, zacht, intuitief, zorgzaam, luisterend, verdrietig, blij, gekwetst, maar bovenal vol liefde en passie voor mijn gezin, voor mijn praktijk en in wie ik ben. Mijn geraaktheid is mijn verhaal geworden en vanuit dat verhaal is mijn praktijk ontstaan. Ik heb mogen leren om mijn gevoeligheden te omarmen. Tijdens mijn studie tot pedagoog, daarna tot kindercoach en spiegelcoach heb ik meer en meer geleerd over mezelf, over het fenomeen spiegelen en de geraaktheid en kwetsbaarheid die in ieder van ons zit. 

Ik had een droom waarbij ik mijn oma met een baby’tje op schoot zag. Dat was ik, geborgen en veilig in haar armen. We dragen onze kinderen maar mogen zelf ook gedragen worden. Het beeld dat ik kreeg zorgde voor de start van mijn praktijk. Als moeders zijn we krachtig, sterk en hebben we zoveel mooie kwaliteiten. Maar dat maakt het soms (voor mij wel in ieder geval) ook pittig. Door de jaren heen heb ik mijn kwaliteiten leren kennen, ben ik gecoacht en nu mag ik zelf coachen.

Voel je welkom in mijn praktijk!